- ἐπιεικτός
- ἐπι-εικτός, 3 (ϝείκω): yielding, always w. neg., μένος οὐκ ἐπιεικτόν, ‘unyielding,’ ‘steadfast,’ Od. 19.493, Il. 5.892 ; σθένος, ‘invincible,’ Il. 16.549 ; ἔργα, ‘unendurable,’ i. e. to which one must not yield, Od. 8.307.
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό). 2010.